BEST SUPPLIER & INSTALLER OF THE YEAR 2009

Noong unang pasok ko sa JJM CONSTRUCTION COMPANY, nasa office lang ako sa loob ng 6 month bilang payroll and office assistant. Ngunit pagpasok ng 2008, sinabihan ako na ako na ang hahawak ng isang department, ang HI-TECH WALL SYSTEM COMPONENTS. Masaya ako dahil ibig sabihin may nakitang kakaiba sa akin ang big boss. Kahit aminado ako na wala akong masyadong alam sa papasukin ko tinanggap ko pa din.

Ang hahawakan ko dito ay ang production ng materiales, mga tao sa production, mga workers sa construction. Lahat tinanggap ko, pati ang iba ibang klase ng tao, pati na kakaibang ugali nila. Sinabi ko sa sarili ko na kakayanin ko ito para sa pamilya ko. Ang gusto ko lang naman ay magtrabaho, hindi ko hinangad na magkaroon pa ng mataas na katayuan sa trabaho. Ngunit ibinigay sa akin to cge nalang. Noong una medyo mahirap dahil paano ba ang mga umpisa?

Sabi ko madali lang naman siguro to, kasi nasa akin na ang lahat ng karapatan para mag umpisa, pumili ng workers at patakbuhin sila ng ayon sa trabahong ibinigay sa akin. Bahala na. Naging maganda ang aming takbo sa loob ng isang taon 2008, masaya bagama't may mga problema din naman, pero mas lamang ang masaya. Kasi tinuruan ko ang mga tao ko na bawat bahay na aming gagawin ay hindi lang tools sa construction ang aming gagamitin, dapat ay gamitan din ito ng puso ng bawat isa sa amin, napakahalaga nito sa lahat ng ating ginagawa sa lahat ng bagay. Magaan nating nagagawa ang trabaho at higit sa lahat napapaganda pa ito. dahil itinuturing naming bahay namin ang aming ginagawa.

Ngunit nitong pag pasok ng taong 2009, naging mabigat na sa akin ang aking trabaho. Sapagkat kaliwa't kanan na ang mga naging paninira sa akin, kesyo may nagbayad sa akin ng kalahating million upang lumipat sa ibang company, meron namang nagbenta daw ako ng formula sa halagang million. Kung ako ay mayroon kahit na isang daang libo, siguro wala na ako sa kompanyang ito. Hindi ako magtitiis na laitin ng mga kamag anak ng may ari kompanya. Ilang beses na din ako nagpapaalam sa mga owner ng kompanya ngunit hindi ako pinapayagan. Sinasabi nila na buo ang tiwala nila sa akin, ngunit kabaligtaran ng kanilang mga kamag anak, kahit na sinasabi ng big boss na huwag ko intindihin ang mga tumitira sa akin dahil sa sya naman ang nag papasweldo sa akin. napakahirap ng tiniis ko sa loob ng isang taon. Hindi ko maipag tanggol ang sarili ko sa kadahilanang ayaw ko lang gulo. At higit sa lahat kamag anak din naman ng may ari ang mga kumakalaban sa akin, na wala naman silang mapatunayan na meron nga akong kalahating million. wish nalang sa lahat ng hirap at sama ng loob na tinitiis ko sana totoo nalang na meron nga. Sana hindi na kami nag aaway ng mother in law ko pag hindi sila nakakabayad ng ilaw sa amin. Sana hindi na ako naghuhulog ng motor ko buwan buwan, sana wala na ako sa jjm. at marami pang sana.

Nakakalungkot, sa kabila ng lahat, hindi ko hinayaan na maapektuhan ang takbo ng aming trabaho, na parang wala lang, pero ang hindi alam ng mga tao ko. sugatan ako, sugatan na sugatan. Pinapakita ko lang sa kanila na matatag ako. Kailangan walang mabitin na trabaho, maging sa mga pakikipag usap sa ibat ibang construction company sinisikap ko na lahat sila maasikaso ko padin ng maayos, ayaw ko na masira sa pangako ko sa big boss ng company. dahil alam ko sya nalang ang kakampi ko. Kahit na hindi kami nag uusap ng madalas, pag tinawagan nya ako at kinamusta, para akong naging si superman ulit. Dahil nararamdaman ko na buo pa din ang tiwala nya sa akin sa kabila ng mga intriga sa akin. Napaka hirap na magtrabaho pag napapaligiran ka ng mga taong ganid sa kapangyarihan, lahat gusto nila sila ang hahawak, pag kausap ka ng boss, akala nila nag sisisip ka. Pag kaaway mo ang isa, lahat sila magkakampi kampi kasi magkakamag anak. Kahit may alam ako na kalukuhan nila sa trabaho hindi ko magawang magsumbong sa big boss dahil sa ayaw ko na ako ang pag mulan ng away nila. Higit sa lahat hindi ako sumasali sa away ng mag kakamag anak. Dahil magkaaway ngayon, bukas bati bati na yan, tulad sa away ng mga mag asawa, mahirap patulan. Nanahimik ako sa loob ng isang taon, tiniis ko na habang nagtratrabaho ako ay may humahataw ng latigo sa aking likod. Iniisip ko nalang na dapat kumain ang pamilya ko ng 3 beses sa isang araw yon ang mahalaga sa akin, lahat titiisin ko para sa pamilya ko. Ngunit hindi ko malilimutan sa buong buhay ko, lahat ng hirap at sama ng loob na naranasan ko sa kompanyang ito. Sa big boss ko, lagi kong dasal na sana matauhan na sya, hindi lahat ng nagsasabi na may malasakit sa kompanya ay totoo. Madalas sila pa mismo ang mga magnanakaw. Ang gawain nila ay ibinibintang sa iba upang sila ay manatiling mabango sa kompanya.

Nitong december 2009, para akong binuhusan ng malamig na tubig. Sapagkat ginanap ang YEARLY AWARD NG CROWNASIA, hindi ako nakapunta. Tinanghal na BEST SUPPLIER INSTALLER OF THE YEAR ang JJM CONSTRUCTION COMPANY, sa pamamagitan ng department ko. Buong taon na pulos sama ng loob ang naranasan ko, pakiramdam ko, walang pumapansin sa trabaho ko, basta trabaho lang ako ng trabaho. Hindi ako masyado nakikipag usap sa mga tao, nagpupunta ako sa construction site para tingnan kong tama ba ang ginagawa ng mga tao tapos lipat naman ng ibang site. Maging sa office hindi na ako nagtatagal. Parang wala lang kami. Kasi pakiramdam ko inaapi ang grupo ko. pati sa pera, halos kulang kami sa pondo. Nararanasan namin ang magbyahe na walang pang kain, magawa lang namin ang trabaho namin ng maayos at walang mag reklamo. Sinunud ko lang ang boss ko na magtrabaho nalang ako wag ko na intindihin ang iba. Nagpapasalamat ako sa CROWNASIA, sa MGA SITE ENGR'S kay engr. rey ng ponticelli hills, engr ron pua ng valenza sta rosa laguna. engr. mike ng citta italia. Sa mga contractor's DDL CONSTRUCTION COMPANY, kay mang danny, steve, cita. JDS company OSAGMI builders. sa mga bomoto sa amin na hindi ko nabanggit maraming maraming salamat.

Marami pala sila na nakakapansin sa trabaho namin. Sa mga tauhan ko na walang sawang sumusunod sa mga utos ko, na minsan mainit na ang ulo ko at hindi nila ako pinapatulan sa aking driver si greg, sa dalawang foreman ko, kat timot at lito. Kung hindi ako naniwala sa big boss siguro hindi namin makukuha ang award. Siguro kung sumuko ako agad sa mga tumitira sa akin, naapektuhan na talaga ang trabaho ko.

MAGUINDANAO MASSACRE

Habang nanonood kami ng tv, bigla tumutulo ang luha ng asawa ko, labis ang aming kalungkutan sa sinapit ng mga pinatay sa maguindanao. Wala akong maisip na salita para kundenahin ang pag paslang sa mga inosenteng biktima. Sa mga media men na ginagawa lang ang kanilang tungkulin ay dinamay pa. walang kasing sakit sa kanilang mga pamilya ang sinapit ng mga ito sa kamay ng mga bandido. Ngunit sa bawat araw na nagdaraan, laging bitin ang action ng gobyerno upang panagutin ang mga may sala. Meron daw silang manhunt operation, pero sino ba ang hinahabol? Ang mga pinatay ay Magulang, kapatid, anak. Lahat ay may pamilyang naghihintay sa kanilang pagbabalik mula sa kanilang trabaho, na pagdating ng hapunan ay kasama nilang kakain sa isang simpleng hapag kainan. Ngunit ang kaligayahang ito ay inagaw ng mga taong sakim sa kapangyarihan. Wala itong kasing sakit sa mga naiwan. Ang lahat ay sumisigaw ng katarungan, sana ay hindi ito ipagkait sa kanila. Madalas sinasabi ko malakas ako. Ang totoo mahina din ako, Malakas lang ako dahil kasama ko ang aking asawa at ang aking mga anak. Nabubuhay ako dahil sa mga mahal ko. Hindi ko kakayanin na mawala ang kahit sino sa kanila, umiikot pa ang mundo ko dahil sa kanila. Tulad din natin ang mga pinaslang sa maguindanao, may mga pamilyang naiwan at labis na nagmamahal at labis na nasasaktan sa hindi inaasahang pangyayari. Samahan natin sila kahit sa panalangin na makamtan nila ang katarungan.

SWERTE PA DIN AKO

Lahat tayo ay nangangarap ng magandang buhay, at maayos na pamilya. Ang makapag-aral ang ating mga anak sa maayos na paaralan. Ang makakain ng tatlong beses sa isang araw. Ngunit ilan lamang sa atin ang nakakaranas ng lahat ng ito, karamihan ay naghihikahos sa hirap ng buhay sapagkat hindi sapat ang kinikita sa bawat araw.
Kasabihan, kung ano daw ang ating dinaranas sa kasalukuyan ay tayo din ang dahilan kung ano tayo ngayon. Ang ibig pong sabihin kung kaya ng iba kaya din ng bawat isa sa atin na makaahon sa kahirapan. Ngunit marami din sa atin ang takot sa tunay na kalagayan ng buhay, mas madalas pa nga ang magreklamo kaysa ang gumawa kung ano ang dapat. Masasabi ko na walang karapatan magreklamo ang wala naman ginawa upang makaahon sa kanyang kinalalagyan. Simple lang naman ang aking pangarap, ang magkaroon ng sapat na liwanag ang kubong aking tinitirhan, ang mapayapang gabi na may ngiti sa aking mga labi. Na sya ring pangarap ko sa bawat isa sa atin. Ayokong dumating ang panahon na hihiga tayo na ang inuunan ay himutok at mga buntong hininga. Tayo ang gumagawa ng ating kapalaran, binigyan tayo ng sariling isip upang gamitin sa mga tamang decision sa pang araw araw na pamumuhay.

Kung ano tayo ngayon, yon ang bunga ng mga decision natin kahapon, kayat wala tayong karapatan na isisi sa iba ang kung ano ang kalagayan natin sa ngayon.
May mga oras na nagkakamali tayo, ngunit laging may pagkakataon upang maitama ito. Ngunit madalas natatakot tayong harapin at ayusin ang mga pagkakamaling ito. Madalas tinatakasan natin ang mga problema imbes na harapin ito. Ang hindi natin alam, habang tumatagal lumalaki ito ng lumalaki. Hanggang sa hindi na natin ito makayanan at sumuko na tayo.

Madalas nalilimutan na natin kung ano ang kaya nating gawin, nauunahan tayo ng takot, lahat tayo ay may tapang at lakas ng loob na harapin ang mga suliranin sa ating buhay. Kailangan nating lumaban palagi, hindi na para sa mga sarili natin, para nalang sa mga taong umaasa sa atin sa mga nagmamahal sa atin. Isipin natin na pag sumuko tayo para narin nating isinuko ang mga mahal natin sa buhay. Lahat ng tao ay nakakaranas ng mga problema, ang kailangan ay harapin natin ito, lagi nating ipagpasalamat na ito lang ang binigay sa atin. Dahil maraming tao na may mas mabigat na problema kisa sa atin. Lumingon ka lang sa paligid, hindi mo na kailangang lumayo. Sasabihin mo, MASWERTE PARIN AKO.

THE FORT

Noong October 22,2009. naimbitahan ako ng aking boss na manood ng isang dinner concert sa NBC TENT sa The Fort Tagiug City. Ito isang concert kung saan si Sen. Manny Villar ang organizer. Sa kabila na ang halaga ng bawat tiket ay tumataginting na P25,000.00 bawat isa, ay nag uumapaw sa tao ang NBC TENT. Lahat ng table ay puno talaga. Politico, mga senador government secretary mga negosyante, kasama na ang aking boss na bumili ng 4 na tiket para sa amin, worth 100,000.00

Pag lapit palang namin sa table medyo nailang na ako, sapagkat lahat yata ng mga bigating construction contractors ay makakasama namin sa table. Bagama,t ako’y kilala nila ay hindi naman nila ako nakikita sa personal ng madalas.Parang hindi ako nababagay sa lugar. Ngunit dahil nandon ang boss ko at mahal ang binayaran kailangan ko na mag tiis sa lugar h ha ha ha ha. Sa totoo lang ay labag sa loob ko ang pumunta, nahiya lang talaga ako sa boss ko, bihira nya akong nakakasama, dahil pareho kaming busy talaga.

At higit sa lahat hindi ako masyadong bilib kay Manny Villar, Kahit na medyo matagal ang kainan, nag enjoy nalang ako na upakan ang prutas sa gitna ng malaking bilog na table na noong una ay inakala ko na mga plastic dahil sa ganda ng pagkakaayos nito at walang gumagalaw sa mga kasama namin sa table, kaya naitanong ko sa kasama naming senior engr. Jun bunaventura, kung plastic ba yong mga prutas? At bawal ba kainin? Kasi sa halagang 25,000.00 bawat tao, baka puede na ma takehome pati ang mga plate, kutsara, at tinidor ha ha ha ha ha ha ha. Kaya noong malaman ko na hindi naman pala plastic, inumpisahan ko na lapangin ang mga prutas. Ha haha hahaha. Yong ibang table parang buong buo padin ang mga prutas, naiisip ko parang gusto ko lumipat ng table.

Anyway, ang mga host ay ang paborito ko na si jhon santos at si ms. Valerie conception ng wowowe. Nag enjoy talaga ako sa mga champion singer, hindi ko matandaan ang iba pero magagaling talaga sila, siguro mahal ang bayad sa kanila. At ang champion sa lahat ay si jed madela, na talagang makakalimot ka sa sarili mo sa galing nyang kumanta. In short mahal ko na sya ha ha ha ha ha ha ha. Mabuti nalang sumama ako. Dahil ngayon ko lang nakita at narinig si jed madela ng live. Talagang may karapatan syang tawaging champion. Kayang kaya nya ang mga song nina Sharon cuneta, nakanta nya ng maayos ang bituing walang ningning.,at marami pang kantang pam babae, bading ba sya? Noong patapos na ang concert umakyat si villar ng stage, sinasabi ko na, malayo nanaman sa katotohanan ang pangarap nya kung sakali na sya ang mananalong president nang ating bansa. Gusto nya lahat ng Pilipino mag negosyo para makaahon sa kahirapan. Paano ang mga hindi halos nakapag aral? Magiging street vendor na hinahabol ng MMDA araw araw, hindi ba dapat ay education ang unahin ng isang bansang naghihirap? Maayos na education ang kailangan natin, kasi kung marunong ka, gagawa ka ng paraan upang makaahon sa kahirapan, kahit walang tulong ng iba. Pangalawa birth control education sa mga mahihirap na mamamayan. Karamihan sa bansang mayayaman kunti lang ang kanilang mga anak. Hindi katulad natin na hindi na malaman kung saan kukuha ng kakainin sa dami ng anak.

Bigyan ng incentive sa tax pag kunti lang ang anak Alam naman ng mga politico kung saan nag uugat ang lahirapan, ito ay dahil sa lumalaking dami ng tao sa ating bansa at lomolobo pa ito. Ito ay isang maliwanag sa suliranin ng bansang ito, Halos wala ng matirhan ang mga tao, pati gilid ng mga ilog at ilalim mismo ng mga tulay may mga bahay na nakabitin. Lubhang napakadelikado na ng mga lugar na tinitirhan ng mga tao dahil sa pag dami. Kung may sapat na education sa mga kanayunan marahil ay hindi na susubok na pumunta pa sa lungsod ang mga mahihirap sa probinsya. Napakalawak pa naman ng agriculture land ng pilipinas, ngunit nahuhuli na tayo sa buong asia sa tinatawag na makabagong kagamitan upang linangin ang ating mga lupain.

Nakakalungkot na ginagamit ng mga politico ang mahihirap upang manatili sila sa pwesto, nag aalaga sila ng mga squatters area para maging vote rich area sa kanilang nasasakupan, ng sa gayun manatili sila sa pwesto. Sa squatters area ang isang 100 sqmts na lupa ay madalas makakakuha ka dito ng10 hanggang 20 botante or higit pa. Pero sa lugar ng mga subdivision ng mga mayayaman sa 100 sqmts. Swerte mo kung makakakuha kahit isang botante, madalas maid lang ang bomoboto. Sa squatters area kasi, ang pagiging botante mo ang susi upang manatili ka sa lugar na iyon, kung ano ang mga benepisyo na galing kay mayor or congressman, botante lang ang magkakaroon.

Masyado na tayong lumalayo kay Sen. Manny Villar. Mabalik tayo,ang isa pa na gustong mangyari ni villar ay ang dumating ang araw na wala ng pupunta sa ibang bansa upang magtrabaho at iwanan ang kanilang mga mahal sa buhay dito sa pilipinas. Napakagandang pakinggan talaga kung sakaling magkakatotoo harinawa. Ngunit sa bansang tulad natin na umaasa sa mga dollar na pinadadala ng mga OFW natin bilyon bilyong dollar ang pumapasok sa ating bansa galling sa kanila kung kayat nakakagalaw pa ang bansang ito, dahil sa dollar ng ating mga OFW. Masakit man pero isa po tayo sa buong mundo na exporter ng tao upang gawing alipin sa ibang bansa. Kahirapan din ang nagtutulak upang iwanan nila ang kanilang mga mahal sa buhay. Ngunit wala silang magawa, sapagkat kailangan nilang makaahon sa kahirapan.

Ang kailangan natin ay isang malinaw na plataporma para sa mga manggagawa na maiangat ang kanilang pang araw araw nakinikita. Ang isang kasambahay na Pilipino sa hongkong ay kumikita ng higit sa 25,000.00 kada buwan. Masisi ba natin na ang isang teacher ay mamasukang katulong sa ibang bansa, dahil ang kinikita nya ditto sa atin ay 10,000.00 lang or madalas mas mababa pa. Ang minimum wages sa atin 380 a day, ngunit hindi lahat ay tumatanggap nito, dahil marami ang hindi sumusunod ditto. Sa sariling bakuran lang ni Manny Villar, Bagamat hindi nya ito alam. Maraming construction workers ang sumasahod ng mas mababa pa sa 200 isang araw. Kung ang sumasahod ng 380 bilang minimum wage ay kinakapos pa, paano na ang sumasahod lang ng 200 isang araw? Anong klasing pagkain ang kinakain ng mga ito? May sustansya paba? Paano kung nag uupa pa ng Bahay? Anong klasing bahay? Bahay pa ba na matatawag? Paano ang liwanag sa gabi? Meron pa ba? Or nasa maynila ka nga pero gasera naman at kandila ang liwanag mo sa bahay? Dahil sa pagkain nga kulang na mag iilaw kapa. Sana lang wag mangangako ang mga politico ng mga imposible mangyari kasi nakakainis lang, lagi nalang tayong bigo. Nakakainis talaga. Sir ibahin mo nalang ang mga pangako mo, para matuwa naman ako. Or Unahin mong ayusin ang buhay ng mga construction workers na nasa bakuran mo. Ngayon palang, maraming salamat po.

ALABANG TOWN CENTER

FERNWOODS

CONSTRUCTION WORKER

Madalas pag nakakakita tayo ng magagandang bahay, ang nasa isip natin ay mayaman ang may ari, Galing ibang bansa, maganda ang trabaho dito sa atin o di kaya magnanakaw sa gobyerno. Pero nalilimutan natin na alamin kung sino ang gumawa. Pero sa akin ay nakatutuwang isipin na ang karamihan ng bahay ay gawa o yari ng mga taong hindi halos nakapag aral, ngunit hindi naging hadlang ang kakulangan sa kaalaman upang makabuo ng pag kakagagandang bahay, oo nga't may mga engr na nagtuturo, nakamamangha padin na nasusunod nila kung ano ang nais nating palabasin na magiging itsura ng bahay.

Kaya labis ako na humahanga sa kakayahan ng mga taong ito. Minsan naiisip ko na maswerte ako dahil nag uutos lang sa kanila ang trabaho ko, pero minsan naman naiinggit ako kasi magaling ang kanilang mga kamay. Hindi ko na tuloy maintindihan ang sarili ko.

Ngunit dito sa pilipinas kung sino pa ang tinatawag na skilled workers ay sya pa ang mababa ang tingin ng lipunan, pati sweldo mababa din, laging wala sa minimum wages pati mga benepisyo ay wala din. Labis ang aking kalungkutan pag nakikita ko ang mga tauhan ko na kinakapos sila sa pang araw-araw nilang gastusin, pero hindi ko maaring ipakita sa kanila na apektado ako sa kanilang kasalukuyang kalagayan. Paano magkakasya ang halagang 250 per day kung may asawa ka, 3 ang anak at nag uupa pa ng bahay? eh halos wala ng natitira sa kanila pag dating ng sweldo sa kadahilanang kinakaltas na ang mga nakuha nila sa canteen ng construction.

Wala akong magawa sa kalagayan nila dahil trabahador lang din naman ako, at hindi ko maipadama sa kanila na ramdam ko sila, ( ala mar roxas ) Kaya sana mapansin ng govyerno ang kalagayan ng mga construction workers. Lalong lalo na ni Sen. Manny Villar kasi sya ang may pinaka maraming contractor ng bahay. Taasan nya ang bayad sa mga contractor nya ng taasan din naman ng mga contractor ang sweldo ng mga trabahador. Sana lang mangyari at hindi ibulsa ng mga contractor.

Para naman maka ahon sa lugmok ng kahirapan ang mga construction workers. sana.

CROWNASIA

DESTINY

For every hardship we face , constantly our wages is getting smaller in value and daily commodities are getting costly day by day. We cannot make enough earnings to accommodate our basic needs. And what want to changes it.

But we all asked, who will do the first step to make a change? We always said: it must be GOD; or it must be the GOVERNMENT. Simply because they are in the position to make a decision.

Shall the right decision come from people in good dresses? Or shall it come from those in the Position or Educated person. Most often, we always value what they say and it is a law that we always need to follow. We rely everything to them, even the life of our family. But don’t we realize that it’s been so long to wait for the changes we wanted if we just being reliant to them?

You doesn’t need to be a good dresser or an educated person to make a right or wrong decision. What we just need is courage to awake the sleeping. Don’t let us wait for the time that our children blame us on their hardship in life simply because we don’t fight to have them a good life.


Dont rely to others for our destiny. Destiny doesn’t come from other people, no one written it yet. You are the key for what you are going to be in the future, you cannot blame anyone. And if you are suffering from difficulties in life because it is what you choose.

God created us with freedom to choose on who we want to be and what is good for our living. We have the right to fight for the future of our children and family.

IF NOT NOW, WHEN THEN?

DREAM HOUSE

Avida Setting cavite

Renua Model at portofino heights

Lessandra of camella

FIRST HONOR ROBILYN

MY WORKERS AND MY FAMILY

HAPPY WORK

How could we make the things we done always right? Oftentimes, it is what we always ask when we made things wrong. There are things we are often done or face day after day but then how we can’t make our work done appropriately.

A lot of people ask themselves why they got bored in the work they’re doing. It is not our work or people in our environment that make the mistake, it is within our self. We encounter different problems everyday though if we only distinguish the fact that it begin within our self, not the work nor our environment. But then again it is our work and the people we blamed for it.

When we bring our personal problems at work oftentimes we made mistakes from what we are doing, we do affect our fellow co-workers too. We became prickly even in simple things.

Next to this, we then feel the boredom and we’re not happy anymore to what we are doing, we can’t work harmoniously even to our fellow co-workers . You are beginning to become worst because we’re not happy anymore.

It is very important that a person is happy to what he is doing because apparently you will done your work efficiently, enthusiastic and harmoniously to your co-workers.

To become efficient at work, always ask our self, “Am I happy?” , if not then you have no alternative but to left and find what the kind of work you be happy to do. If you remain doing it you will find yourself wreck as well as to your co-workers.

Many of us remain to our work for the longest time, it not because of the compensation. The only secret is because you enjoy what you’re doing and you find fulfillment in your heart. Money is just second best.

Always remember that a joyful person gains many good things and many good friends too.

CONSTRUCTION WORKERS

Madalas kapag nasa construction site ako, ang nakikita ko ay ang magagaling na kamay ng mga manggagawa. Bagamat ang aking trabaho ay ang mag utos sa mga ito. Lagi ko pa din inilalagay ang aking sarili sa kanilang katayuan. Dahil kung ako na mas mataas sa kanila pati sweldo ay kinakapos pa, lalong lalo na sila na wala pa sa minimum ang kinikita bawat araw. Nakakalungkot dahil ako mismo ay walang magawa sa kanilang kalagayan pagdating sa kanilang mga sahod, puede ako magdagdag ng sweldo nila isang beses sa isang taon, at maximum pa ng 20 pesos lang tapos sa sunod na taon nanaman. Napakarami nila na naghihikahos, kaya minsan nagtatanong ako sa aking sarili kung bakit ako napasok sa ganitong larangan kung saan kitang kita ko ang kaapihan ng maliliit na manggagawa sa construction, madalas ay ayaw ko na tingnan kung magkano pa ang kanilang sasahurin dahil sa dami ng kanilang mga utang sa canteen. Dahil wala din naman akong magagawa sa kanilang kalagayan, kasi kong ako nga minsan kapos din talaga. Kaya pag nakikita ko na matatapos na ang bahay na ginagawa namin, sa kabila na na nayari ito sa hirap ng maliliit na manggagawa ay ito napakaganda pa rin. Hay buhay talaga. Kailan kaya mapapansin ng gobyerno ang naghihirap na kalagayan ng mga construction workers, sa sweldo under pay, walang mga sss or pag - ibig insurance wala din, inisa isa ko pa eh lahat pala ng benepisyo wala ang construction workers. no work no pay, no holiday pay. Parang pag nag asawa sila hindi na talaga kaya, kasi kahit binata ay hindi mabubuhay ng maayos sa sweldo ng isang contructionb worker. Napakaraming problema na dapat ay dito nilalaan ng mga politico ang perang ginagastus nila sa kanilang mga ambition. Kahit kunting pagtingin lang sana mabigyan ang mga manggagawa sa sector na ito. sana sana.

TRADITIONAL POLITICIAN ( TRAPO )

Nakakatawa talaga ang mga politico. Away sila ng away. Panay ang banat sa mga naka upo, na mga kawatan daw. At ang mga nakaupo panay naman ang salag sa mga banat sa kanila, eh pare pareho naman sila na mga politico. Sino ba naman ang politico na hindi nangurakot o di kaya pinaboran ang sariling negosyo habang nasa pwesto? Lahat naman yan iisa ang hangarin, ang makapag lingkod daw sa taong bayan. Pero pag naka upo na, hindi na ganun. Ang nasa isip na kung paano kikita sa mga proyekto ng gobyerno. wala po kayong pagkakaiba, pare parehas kayo ng mga ugali. kaya dapat manahimik nalang kayo. At mag trabaho. ibig kung sabihin, gayahin nalang ninyo so robinhood, habang nag nanakaw namamahagi naman sa mahihirap, in short huwag po ninyong sulohin ang mga ninanakaw nyo.

Tutal hindi na naman maiaalis sa bayan natin ang ganitong uri ng pag uugali ng mga politico, kumbaga sige nalang, kahit sino naman ang nakaupo ganun din naman ang gagawin. Sinong sira ang ulo ang maniniwala na maglilingkod ka sa taong bayan at sa bayan kung ang ginastos mo para makaupo ay billion billion na? Pano ka malilingkod kung ang nasa isip mo ay kung paano mo babawiin ang lahat ng nagastos mo pati tubo? Paano ka maglilingkod kung panay ang paniningil sayo ng mga nakatulong para marating mo ang upoan na yan? Palagay ko hanggang sa matapos mo ang term, malamang hindi ka pa din bayad sa mga pinag kakautangan mo ng loob dahil sa pwesto na yan. Paano ka maglilingkod ng tapat?

Kaya sige nalang, Nakakaumay kasi, panay ang banatan sa media, parang pasikat lang ba at kumukuha ng attention kasi malapit na ang election nanaman. Pero mas lamang nga lang ang nakaupo kasi mas marami na silang naiponng puhunan para paboran ang kanilang mga manok, pero ika nga weather weather lang yan. Kahit nga sa barangay election lang million million na ang lumalabas pag election, at sino ba sa palagay natin ang gumagastus? Syempre may puhunan din dyan ang malalaking politician, na pinadadaan sa mga mayor upang masiguro ang panalo ng kanilang manok sa barangay election.

Kaya itigil na natin, huwag na tayong maniwala sa mga yan, pare parehas lang ang mga yan. Nakakapagod na ang maniwala sa kanila, kapag kampanya lahat ng drama gagawin nila para makuha nila ang ating matatamis na yes. Pero pag nakaupo na, wala na, parang nagkaroon na ng amnesia. At magugulat nalang tayo, lalo pa silang yumaman. Ang election kasi dito sa atin ay itinuturing na isang malaking negosyo, mamuhunan ka ng mas malaki, malaki din ang kikitain mo. Kasi sino ba naman ang sira ulo ng pera mo na ilalabas mo pa na alam mo namang magkano lang ang sweldo ng isang politico. Kahit pinaka magaling na accountant. Hindi kayang kwentahin kung pano mababawi ng isang politico ang billion billion na ginastus nya sa election. Hindi po talaga mababawi kung hind magnanakaw sa kaban ng bayan, subra talaga. yon lang po. hay buhay nga naman. Isang eksena sa pelikula ni juan tamad ang hindi ko talag malimutan. " Sabi ng Ama ng babae " Juan tamad, binabalaan kita, ayaw na ayaw ko na liligawan mo ang anak ko," Sumagot ang anak na babae " eh itay, wala naman pong ginagawang masama si juan " Sumagot ang ama " Yon nga anak, " Pano kayo aasenso kung wala syang ginagawang masama " ay sus ka indo. Kaya naman pala.

MANNY VILLAR TV AD

Ang tv commercial naman ni sen. manny villar ang tingnan natin. Nong una medyo natutuwa ako sa commercial ni manny villar, dahil ipinakikita dito ang mga taong natulungan nya, at totoo naman. Pero sa tagal ng tinatakbo nito sa tv ad. Kung susumahin mo, dapat na magbayad pa sya sa mga taong tinulungan nya, sa kadahilanang ginamit nya din ang mga ito sa kanyang ambisyon na maging presidente. Sa paulit ulit na pag labas sa tv sa radio sa mga babasahin. Aba dapat bukod sa tulong na kanyang ibinigay ay may talent fee pa ang mga ito. Kung ilang beses ba naman lumalabas sa tv sa maghapon ang mga ito. Lalong lalo na ang nakakaumay na " lumabas ang buwa ko " Nong una nakakaawa, pero nong lumaon nakakainis na din, Tinatanong na nga ng mga anak ko kung ano ang buwa? hindi ko din naman masagot ng maayos kasi hindi ko din naman masyadong alam kung ano ba ang buwa, at bakit lumabas o lumalabas.

Ok lang sana na mabalita na nakatulong, yong isang beses kasi na lumabas ka sa tv na ang ibabalita may sinalubong si manny villar sa airport na mga tinulungan nya, malaki ang impact nito sa tao, kasi nakakatuwa na bukod sa goverment, meron pang tumutulong na iba. Pero ang gamitin mo ang mga taong tinulungan mo, at gawin itong commercial sa tv para sa ambisyong personal, parang hindi po maganda. Minsan pag tumulong ka ng tahimik mas marami ang makakaalam nito, dahil ginawa mo ito ng walang hinihintay na kapalit. Pero ang tumulong ka dahil may binabalak ka pala na gamitin ito. sa ganang akin ay hindi po nakakatuwa.

Kung ang inyong million million na ginagastus sa mga commercial ay inyong ginagamit para direktang makatulong sa mga mahihirap, siguro po mas marami ang masisiyahan at magnanais na manalo kayo sa anumang pwesto na inyong nanaisin. Napakarami pong paraan ng pagtulong ang isang simpleng medical mission sa mga barangay kung saan matatagpuan ang mga mahihirap.

Pero kung ako si sen manny villar, uunahin ko ang mga construction worker ng kanyang mga contractors, dahil ito ay nasa kanyang bakuran na. Ang kalunos lunos na kalagayan ng mga construction workers ng crownasia, ng brittany ng camella. Bagamat trabahador ang mga ito ng kanyang mga private contractors. Siguro maganda na mag simula syang dito tumulong. Dahil sa kasalukuyang kalagayan ng mga ito, pakiwari ko kahit isang boto ay hindi makakakuha si sen. manny villar sa mga taong ito. Ngunit hindi pa naman huli ang lahat. Malayo pa naman ang election, sana lang maalala nya ang maliliit na taong ito. May kasabihan nga, kung gusto mo tumulong, hindi mo na kailangan na tumingin sa malayo, luminga ka lang sa tabi tabi, baka nandyan lang ang mas nangangailangan ng tulong mo.

Nakakahingi nga sya sa mga contractors nya ng daang daang libo bawat contractor nya, para ipamigay nya sa mga nagnanais na mag negosyo ngunit walang sapat na puhunan. At nagamit pa nya sa commercial. Sana sa susunod hilingin naman nya sa mga contractor na ayusin ang buhay ng mga construction workers. Upang maipagmalaki naman ng mga ito na sila ay nag tratrabaho sa mga bahay na itinatayo ni manny villar. Na sana pagdating ng araw ipagmalaki ko sa mga anak ko, gumanda ang buhay namin at ng iba pang construction workers, dahil bahay ng crownasia, brittany at camella ang ginagawa namin.

MAR ROXAS TV AD

Sa tuwing nanonood ako ng tv, madalas na sumisingit ang mga tv ad ng mga politico, at hindi ko maiwasan ang mainis talaga. Kasi napakatagal pa ng election, pero sangkatutak na pera na ang lumalabas sa kanila, at patuloy na ginagastos.

Bukod sa naiinis ako, hindi ko maiwasan na mag isip ng hindi maganda. Sa kadahilanang daang million ang kanilang ginagastus, kaya ba nila mabawi yon sa loob ng 6 na taon kung sakali na manalo sila? Ang sa akin, kung talagang gusto nila makatulong sa mga mahihirap, bakit hindi nalang nila itulong mismo sa mga talagang mahihirap ang perang kanilang nilulustay sa pag babayad sa mga tv network. At pagbabayad sa mga artista sa kanilang mga commercial para mag panggap na mahihirap. Nakakalungkot na ang paraan nila para lang sila makilala ay ang magpakita sa tv na sila ay makamahirap. Sabagay marami pa din sa mga pilipino ang nadadaan lang sa mga matatamis na salita ng mga politiko. ngunit ako ay naniniwala na marami na din naman bomoboto ayon sa kanilang kunsensya at paniniwala.

Ang isa sa kinaiinisan ko na commercial ay itong kay sen. mar roxas, Sana lang itigil na nya ang ganun na klase ng tv ad. Hindi po tanga ang lahat ng manonood ng tv. Pero natuwa din naman ako dahil itinigil na nya ang padyak tv ad nya. Talaga pong makakatipid tayo ng energy at mababawasan ang importation natin ng langis kung tayong lahat at papadyak nalang. Pero parang hindi ito ang tinutumbok ng kanyang tv ad. Natuwa ako at itinigil na din yon, pero pinalitan naman ng isa pang nakakainis na commercial nanaman, mga artistang ginawang malungkot ang mga mukha, at sinasabi na si mar roxas lang ang nakinig sa kanila.

Gusto kong sisihin ang adviser ni mar roxas sa kanyang mga commercial, sana lang huwag naman ang ganun uri ng tv ad na binubuhat ang sariling bangko. Ang kailangan ng mga tao ngayon ay agarang tulong. Dahil sa kahirapan ng buhay, tulad ko. lagi kaming kapos sa budget, 3 ang anak ko na nag aaral, sa public school na nga lang ang dami pa din binabayaran. Sa simula lang walang singilan pero pag nag umpisa na ang klase ito na ang sangkatutak na gastusan. hay buhay. Sa construction ako nag wo work at ramdam na ramdam ko ang hirap ng mga trabahador sa construction. Tapos pag dating mo sa bahay para mag relaks man lang, tapos ito pa na klase ng mga commercial ang mapapanood mo. Hay buhay.

12TH YEAR ANNIVERSARY

Nag date kami ni rina nong anniversary namin. Akalain mo, naka 12 year na kami. Ganun katagal ako nakapagtiis ha ha ha ha ha ha. Pero ok lang kahit napaka higpi ng asawa ko, para din naman sa akin yon at sa mga anak ko. Nakakadala kasi pag nag aaway kami ngayon mag asawa, pati sa office pinag tsismisan ako. Kasi nadadamay ang office pag nag aaway kami. Nag tetext sya sa mga pinag hihinalaan nya na kasama ko sa inuman at binabantaan nya na ipatatanggal nya sa trabaho, ayon wala na gusto sumama sa akin mag inuman. ha ha ha ha ha ha ha ha. Kaya sa bahay nalang ako. Para walang gulo, at pag sinasabi sa office na takot ako kay rina, lagi ko lang sinasabi na ayaw ko lang na maingay para walang gulo. period.