
.jpg)
.jpg)

Nandon na ang malasakit namin sa isa't isa, kahit na medyo iba ako sa kanila, sinikap ko na mailapit ang sarili ko sa kanila. Sa driver ko na si greg, kilalang kilala nya ako, lahat ng pinagdaanan ko sa trabahong ito, alam nya ang mga sama ng loob ko, alam nya kung masaya ako, alam nya kung nag away kaming mag asawa. Minsan nga nakita ko sya na may nakasukbit na lanseta, sabi ko bakit may dala ka nyan? Ang sagot ba naman sa akin eh, " sir sa dami ba naman ng kaaway mo ". Salbahe talaga ha ha ha ha ha ha ha ok lang, ganun kami mag biruan ni greg, pero pag dating sa trabaho kilala nya ako. Kahit may sakit sya kailangan nya pumasok kasi masisira ang schedule ko. Nandon ang malasakit sa trabaho nya. Siguro dahil may anak na din sya. At nakikita ko naman na masaya sya na ako ang boss nya. or ipinagbilin ako sa kanya ng boss ko? na boss naming lahat.
Kapag masaya ka sa ginagawa mo, napakahirap nitong iwanan, at malaki na din ang hirap ko sa trabahong ito. Ngunit ang pinaka mahirap sa lahat, paanong magpaalam sa napakabait ko na boss? Lahat ng suporta binibigay nito sa akin, minsan pakiramdam ko, kalaban ko ang buong mundo, pero sya ramdam ko ang tiwala nya sa akin. Na alam kong isa sa dahilan kung bakit marami ang gustong mawala na ako. Dapat ok na ako dito, kasi 2 na kaming mag asawa na nasa office at kung pag sasamahin ang kinikita namin para na din akong nag abroad. Magkasama pa kaming lahat.
Pero minsan nagkamali ako. Paano ko ba sasabihin? Ang hirap talaga. Tumatakbo ang panahon, at nauubos na ito. Kailangan ko magpaalam, nagtatalo ang puso ko at utak. Sa mga mahal ko, kay rina handa sya na lumayo na ako or sabi lang nya? kasi nararamdaman ko, sanay na sya na magkasama kami, tulad ko din sya, matapang lang ako kasi nandyan lang ang asawa ko. Ganun din sya. Paano kung wala na sa tabi namin ang isa't isa? Malakas pa kaya kami? Marami akong kinatatakutan, paano kung hindi ako magtagumpay? Paano ang pamilya ko? Pero hindi lang naman ako ang lumayo, maraming pamilya ang magkakalayo. Masaya naman sila.
Nauubos na ang panahon ko. Sana mayaman nalang ako, para hindi na ako lalayo pa sa mga mahal ko. Ma mimis ko ang kakulitan ng mga anak ko ng bunso ko. Ang mga yakap ni rina sa akin na mukha kaming mag-ama. Ma mimis ko ang ang maraming tao. Pero natatakot din ako mag isa. Pero parang hindi na ako makakaiwas pa. Tulungan nawa ako ng dios na magtagumpay.
No comments:
Post a Comment