Ang mga bahay na ginagawa namin sa crownasia. Masaya na malungkot at nakakapagod sa construction. Masaya kasi nag uutos lang ang trabaho ko, hindi pagod ang katawan pero pagod ang isip. Dahil karamihan sa mga workers hindi naman madali makaintindi ng utos, naiisip ko nalang kung matalino sila. hindi nila papasukin ang pagiging construction worker. Kaya lagi akong handa na umintindi. Pero madalas napipikon din naman ako. Lalo at ilang beses mo na sinasabi hindi ka pa din naintindihan. Hay ganito yata talaga ang buhay. Minsan iniisip ko na sana pangkaraniwang worker nalang ako. walang hinahabol na tatapusin, walang boss na magtatanong kung ano na ang natapos, kung magkano ang billing. Marami din namang dis-advantage ang pagiging leader. Kahit ayaw mo gumising ng maaga, mapipilitan ka para magbigay ng instruction sa mga tao mo sa construction site. Gusto mo kumain bago umalis ng bahay hindi na din magawa. Kasi may contractor na tumatawag na at mga site engr. Di tulad ng pang karaniwang trabahador lang, papasok ng 7 am mag break ng 10 am at break nanaman ng 12 to 1pm at break nanaman ng 3 pm 4:30 bihis na para umuwi. Pero ako lahat ng break na yon wala ako. Kasi pati oras ng break work pa din ako. Madalas kahit nakain ako, nakikipag usap ako sa cel o di kaya nag tetext ako. Minsan naman ang oras ng break yon ang time ng site visit ko o madalas nasa byahe ako. Buti nalang may driver ako. Pero minsan pag nag pa drive ako mas matagal ang byahe ko. kasi 4 ang gulong. kaya may motor din ako para kung nagmamadali, mas mabilis. hay buhay nga naman. walang madali para magkapera.
